Some days there won't be a song in your heart, sing anyway.- Emory Austin

Hallo Vrolijk!

Na twee en een halve week in Panajachel ben ik redelijk bijgekomen van alle nieuwe indrukken. Honden lopen hier veel en overal, zelfs op het dak. (Je zou kunnen zeggen dat het bijna een dagtaak is alle poepies te ontwijken) Papaya is niet lekker. Tandenpoetsen wordt door de meeste mensen weinig gedaan. Atol (Een typisch Guatemaleens drankje) smaaktnaar goldstike en dat vind ik nogsteeds niet lekker. Veel mensen in Panajachel lopen in de traditionele kleding enkijken je aan alsof je gek bent dat je in je korte broek loopt. (Regenseizoen, locale mensen vinden het koud en kids lopen met mutsen op)Om 16.00 gaat het regenen, hoewel dit ook wel eerder of later gebeurd. We hebben al meerdere keren de tuctuc moeten nemen omdat de hoofdstraat veranderd in een kleine rivier. Als blank persoon wordt je altijd aangestaard, nageroepen en betaal je minimaal 50% meer. 'Nee' betekent helemaal geen nee maar meer zoiets als: vraag het nog maar 3 keer, misschien dat ik het dan wel wil kopen. Eten wat je zelf bereid is veilig, van al het andere is er een grote kans op buikpijn. In een tuctuc passen makkelijk 6 (eigenlijk 2) personen en een bestuurder, is de helling te stijl kan je altijd nog zig-zaggend omhoog. Als laatste optie kan je altijd nog een voor een uitstappen en het laatste stuk omhoog lopen. Na twee weken spaanse lessen kan ik mezelf aardig redden, een klein kletpraatje maken en duidelijk maken wat ik ongeveer bedoel. De vraagtekens boven de hoofden worden elke keer wat kleiner dus dat gaat goed. Lago Atitlan is niet voor niets de rede van het tourisme alleen beseffen de bewoners dat denk ik nog niet, shampoo + douchegel + plastic afval = niet goed voor het meer, de vissen en alle plantjes! Prullenbakken staan er genoeg, alleen is het voor eigenlijk alle mensen hier toch best lastig je afval daarin te gooien. Buiten in een hottub met kaarslichtjes en een drankje zitten is (heel) bijzonder, een boottripje wat maar de beloofde 30 minuten duurt eigenlijk ook! Slapen in hostels bevalt heel goed, zolang je van te voren maar even mag kijken naar voornamelijk de douche, die willen ze nog weleens overslaan met schoonmaken. Nieuwe mensen ontmoeten is leuk en gezellig, de meeste die wij tegen zijn gekomen komen uit de States of Canada en denken over het algemeen dat Nederland hetzelfde is als Duitsland. De locale bevolking probeert je regelmatig wiet aan te smeren, betaal je niet genoeg stoppen ze er gewoon plantenblaadjes in. Voor allebei blijven wij dus maar vriendelijk bedanken. Een bank of pinautomaat wil niet altijd zeggen dat er ook geld uit zal komen, vaak genoeg dat er in het hele dorp geen geld te verkrijgen is. Sommige restaurants willen nu geen tomatensoep maken omdat de tomaten nu zo duur zijn (3Quetzales, 30 cent voor een pond) dus we denken er over om zelf tomaten te kopen en dan ergens te vragen of ze soep voor ons willen maken. Vanille thee is hier gewoon in de supermarkt te koop (YAY!) en 4 october is een feestdag in Pana. Het hele dorp loopt hiervoor uit naar het kerkplein, er wordt veel gedanst, er is een kermis(je) maar er wordt vooral veel, veel bier gedronken. Vanaf een uur of 17.00 moest je naast de hondenpoepies ook de dronken mensen op de grond ontwijken. Oops..

Al deze dingen, samen met nog veel meer dingen die ik nu even niet kan bedenken omdat ze al een soort normaal zijn geworden (het reizen met de chickenbus bijvoorbeeld) zorgden voor volle dagen. Hoewel naast of zonder mijn spaanse lessen de dagen vooral bestaan uit hetregelen (kopen of zelf maken)van eten, boekjes lezen, kletspraatjes maken en op en neer lopen van en naar alles. Geeft niet, is eigenlijk best wel lekker maar na de weken in Panajachel ook wel weer tijd voor iets nieuws.

Tijd om naar Montericco te gaan, eenvissersdorpje aan de westkust van Guatemala bekend omzijn mooie(door de ligging aan de voet van een vulkaan zwarte zand) stranden, lagoons en mangroves.Alle drie hebben we al gezien en alle drie, inderdaad,stuk voor stuk mooi! Het hostel waar we in slapen ligt aan het strand, we hebben een zwembad voor onze kamer liggen en er zijn hangmatten, schommels en loungeplekjes all over. Living the good life!

Over een paar dagen vertrekken we via Antigua, Flores en Tikal (Maya ruines) richting Belize, meer de carribean kant op. Richting de vrolijke muziek, ander eten en weer een hoop nieuwe indrukken, mensen en gewoontes!

No te precupes, esta feliz (Don't worry, be happy) zal daar het motto van de dag worden, smile!

Tot de volgende keer, daaaag!

*zwaai*